Krystel POV
“Laway mo tumutulo”
Agad kong isinara ang bibig ko at
pinunasan ang gilid ng labi ko nang
marinig ang sinabi ni Shane.
Sumimangot ako sa kanya pero
hindi niya man lang ako tinapunan
ng tingin at nagpatuloy sa
ginagawa.
Hindi ko nalang din siya pinansin
saka nakangiting tinignan ulit si
Sean na ngayon ay tumatakbo
papuntang bench para
magpahinga.
Nandito kami ngayon sa soccer
field. Hindi naman talaga ako
dapat nandito pero dahil may
gagawin ngayon si Shane ay
sumama na ako. Bilang vp kasi ng
student council ay kailangan
niyang i-monitor ang sports club.
Vacant ko naman at isa pa, at least
makikita ko si Sean.
Nakita kong lumapit si Shane sa
mga players kaya pasimple akong
sumama habang bumubuntot sa
likod niya.
“Hi, Shane!” rinig kong tawag ng
mga players kay Shane na tipid
lamang niyang nginitian.
Napangiwi ako. KJ talaga itong si
Shane eh. Ngumiti lamang ako ng
nakalapit na kami sa kanila. Hindi
pa nila ako nakikita dahil nasa gilid
lang ako.
“I’m just here to check kung may
mga nadagdag bang players sa
sports club” ani Shane sabay tingin
kay Sean.
Nakangising umiling si Sean.
“Wala naman. I’m surprised na
naging trabaho mo ito. Was it
because of Jack?” natatawang sabi
niya.
Nakagat ko ang aking pang-
ibabang labi nang marinig ang
kanyang tawa. Hindi ko mapigilang
mapangiti dahil parang pati yata sa
pagtawa niya ay nai-inlove ko.
“Whatever, Sean. I’m going. Imbes
na ako ang pagtripan mo,
puntahan mo nalang yung
girlfriend mon a kanina pa
naghihintay sayo” walang
pasubaling sabi ni Shane bago
umalis.
Halos magpalamon na ako sa lupa
sa sinabing niyang yun. Lagot ka sa
akin Shane!
Hindi ko alam kung lalapit ba ako
para bumati sa kanila o tatakbo
nalang palayo dahil sa hiya.
Duh! Anong sasabihin ko? Na
napadaan lang ako kaya ako
nandito? Shucks! Paano na to?!
“Hi Kirsten! Bakit nandyan ka?
Halika upo ka muna dito oh” one
of the players finally approached
me.
Ngumiti lamang ako sa kanya bago
tumingin sa iba na ngayon ay
nakangiti sa akin. Tumingin na ako
sa kanila maliban kay Sean na
nararamdama kong mainit ang
tingin sa akin. OMG!
Tatanggi na sana ako para
makaalis pero may isa nanamang
lumapit.
“Kirsten, ito oh tubig. Baka
nauuhaw ka” sabi nito.
Tatanggapin ko palang nang may
tumabig dito na isa nanamang
player.
“Mainit ang panahon kaya kunin
mo nalang itong pamunas ko pag
pinawisan ka” sabi naman ng isa.
Sa nay naman ako sa mga lalaking
lumalapit pero napasobra ata
ngayon.
Lumapit pa ang iba kaya naman
medyo nahilo ako sa kanila. Hawak
ko ang tubig at panyo na binigay
ng dalawa sa players.
Magsasalita pa sana ako nang
biglang may mga bisig na
pumalupot sa aking bewang.
Inilapit ako nito sa kanya.
Hinaharang sa mga players na
lumalapit.
Sa sobrang pagkabahala ay
nakalimutan kong nandito pala si
Sean.
Nanlaki ang mata ko ng tumingin
siya sa akin gamit ang mga matang
medyo iritado.
Galit ba siya dahil nagpunta ako
dito. Ayaw niya ba. Pero kasi gusto
ko siya makita eh. At saka hindi ko
naman ginustong magpakita
talaga. Lagot talaga sa akin yung
Shane na yun.
Bumaba ang tingin niya sa mga
hawak ko at kumunot ang kanyang
noo. Bumalik sa aking mga tingin.
Ngayon ay mas iritado na ang
kanyang itsura. Nagbaba na
lamang ako ng tingin.
Pero nagulat ako nang hablutin
niya ang tubig at panyo na hawak
ko at ibinalik iyon sa mga players
na ngayon ay mapanuri na ang
mga tingin sa amin.
Magrereklamo na sana ako nang
bigla siyang nagsalita.
“Ayoko ng binibigyan niyo ng kahit
ano ang girlfriend ko. I can give
her that” matalim ang mga
matang bumaling siya sa mga ito.
Mabilis naming nagsitanguan ang
mga ito. Ramdam kong kanina pa
nila gustong magtanong. Ang
ibang naman ay gulat pa rin ang
mga mukha.
“Tapos na ang practice. Pwede
nang umalis” pagpapalayas ni Sean
sa kanila.
Nang magsialisan ang mga ito ay
nag-iwas nalang ako ng tingin kay
Sean na ngayon ay sa akin na ang
atensyon.
“Bakit ka pumunta dito?” kunot
noong tanong niya.
“H-hindi naman talaga ako dapat
magpapakita p-pero kasi”
Tumaas ang isang kilay niya.
“Kasi?”
Nakagat ko ang pang-ibabang labi
ko. Ano nga ba ang dahilan ko?
Wala akong maisip.
Unti-unti siayng ngumisi ng
nakakaloko.
“Kasi gusto mo akong makita?
Ganun ba? Ha, Kirsten?”
nangingiting saad niya.
Ramdam ko ang pag-init ng aking
mukha sa kanyang sinabi. Totoo
yun! Pero nakakahiyang aminin.
Mas lumakas ang tawa niya na
mukhang nag-agaw pansin sa
ibang estudyanteng naglalakad sa
may field.
